अगदी जेवणाआधी रांगेत हातपाय धुवून, आपला डबा,पाणीप्यायच भांड घेऊन, जागेवर बसेपर्यंत कसलाच आवाज मुलांनी केला नाही. रोज डबा खाऊन हेडगेवार सभागृहात दंगा करणारी मुलं पुस्तक पाहण्यात मग्न होती. ११.०० ला शाळा सुटून घरी जाण्यासाठी मुलांना आम्ही गेटवर नेलं तरी कोणतीही सूचना न देता मौन शरीरात भिनलेली मुलं आज वेगळीच जाणवत होती. पालकांशी बोलतानाही आम्हाला काहीतरी चुकल्यासारखं वाटत होतं.दिवसभर तिनही सत्रातील मुलांबरोबर मौन अनुभवताना असं लक्षात आलं की मुलांमधील एकाग्रता, संयमिवृत्ती, शांतता वाढवायची असल्यास चंचलता, क्रूरता, हट्टीपणा घालवायचा असल्यास प्रत्येक कुटुंबाने रोज किमान अर्धातास मौन पाळले पाहिजे. त्यातही आशा वेळी की जास्तीत जास्त व्यक्ती घरात असताना. एकदा आपल्याला आपलाच अंदाज आला की या मौनाची वेळ वाढवत जास्तीत जास्त करण्याचा प्रयत्न करायचा. आम्हीही दर आठवड्याला हा प्रयोग करून तीन तासांची मौन शिशुवाटिका अनुभवण्याचा प्रयत्न करणार आहोत. म घ्यालना मौनाचा अनुभव आमच्यासारखा तुम्हीही.
पण मंडळी जे मौन धरणार त्याची कुटुंबाला कल्पना देऊन मगच प्रयोग करा हं. आणि संपूर्ण कुटुंबाला या प्रयोगात सामावून घ्या. नाहीतर नेहमी मौन धरत असाल तशानी चिडचीड वाढायची. आणि नेहमीचंच आहे असं समजून घरातलेही दुर्लक्ष करतील.

प्रयोगासाठी खूप खूप शुभेच्छा !